Dag 2: Magic Kindom

Vandaag de eerste echte dag in Orlando, voor mijn gevoel moet je dan naar het Magic Kindom, dat park blijft toch het enige ware Disneypark.

Maar om dit nu op een lege maag te gaan doen is natuurlijk niet vertstandig, gezien de voorkeuren van Dion voor pannenkoeken en Esra voor gebakken eieren leek ons een bezoek aan IHOP de juiste keuze.

Nadat we waren ontvangen met de bekende welkomsboodschap van het personeel “Hi, how are you doing this morning” was de keuze snel gemaakt en na het verorberen van het ontbijt (hoe krijgen die amerikanen die porties toch helemaal weg?) bleek onze keuze gelukkig ook een juiste te zijn. voorlopig klaagt er niemand over honger.

Op weg naar Disney world dus, vanaf het moment dat we het terrein binnen reden kwam de bekende sfeer je al tegemoet, parkeren op “Goofy rij 20” en vervolgens snel op weg in het treintje welke ons naar de Monorail bracht, kaartjes kopen hoefden we niet omdat we thuis al 14-days Unlimited kaarten hadden gekocht via een Ierse site.

Met de Monorail naar de entree van het Magic Kingdom dus, ten opzichte van mijn laatste bezoek 18 jaar geleden geen steek veranderd, nog steeds dwars door een Disney Resort.

Omdat we geen tas bij ons dragen zijn we snel door de veiligheids check heen en kunnen we door de poortjes met onze kaartjes, zonder enige problemen gelukkig.

Daar sta je dan met je landkaart vol dingen die je wil gaan doen, we besloten te starten in Tomorrowland en stonden al snel in de rij bij de attractie Stitch`s great escape, meteen een schot in de roos volgens de kids, erg leuke attractie waarbij niet je ogen maar ook je oren en neus een belangrijke rol speelden, ik heb nog wel een tijdje rondgelopen met de chili lucht in m`n neus.

Onze volgende keuze was Buzz Lightyear, waarbij je zelf met z`n tweeën in een karretje zat welke je ook kon laten draaien om vervolgens met de lasergeweren op van alles te schieten, na afloop snel elkaars score`s vergelijken om te concluderen dat papa toch meer punten had als zoonlief terwijl die nou juist helemaal into the game`s is.

 Na het nodige water gedronken te hebben op naar Space Mountain, nog altijd hetzelfde als 18 jaar geleden en nog altijd even leuk, vooral de aankleding van het geheel maakt het tot een ware gebeurtenis, karretjes voor 3 personen wat wil je nog meer.

Intussen begint het nu wel erg warm te worden voor ons als vers aangekomen florida gangers, een lange dag reizen en 35 graden beginne hun tol te eisen.

Besloten word dan ook direct te gaan naar Frontierland om af te koelen in Splash Mountain,

Nou afgekoeld zijn we, volgens mij moesten ze water gaan bijvullen afgaand op de hoeveelheid die ik en Esra hebben meegenomen in onze kleren, moet je maar niet vooraan gaan zitten nietwaar, tot ons ondergoed aan toe waren we nat.

Wel hebben we ons geërgerd aan het fast-pass systeem, niet dat we ertegen zijn maar om nu voor elke 10 personen die normaal in de rij staan te wachten 50 personen met een fast-pass voor te laten kon bij ons niet begrepen worden.

Zo stilaan begon de puf er bij de kids uit te gaan, ze hadden nog last van de reis en kregen de hitte er gratis bij, vlug nog in Big Thunder Mountain Railroad geweest en het was wel genoeg geweest, we hebben tenslotte kaartjes voor 14 dagen onbeperkt nietwaar.

Op ons gemak zijn we terug gegaan naar de auto om vervolgens weer richting Villa te rijden.

Hier werden kleren gewisseld voor zwemkleding en volgde een verkoelde duik in het eigen zwembad.

Rond 7 uur zijn we weer met de auto vetrokken om International Drive te gaan bekijken, voldoende restaurants en leuke winkeltjes dus hier vloog de tijd om totdat bij iedereen rond 10 uur de puf er echt helemaal uit was, hup in de auto, terug naar de Villa en direct naar bed.

Het tijdsverschil speelt ongemerkt toch parten.

Morgen weer een dag nietwaar, we proberen wel de populaire parken te mejden in dit weekend omdat dit het laatste weekend is dat de kinderen in de States vrij zijn van school, vanaf maandag zal het aanzienlijk rustiger zijn in de parken is ons verteld door mensen die er werken, we zullen het wel zien.

Nu staat er voor morgen Epcot op het programma omdat het in dit park meestal niet zo druk is maar onze planning is geschreven met potlood dus kan altijd nog worden aangepast naar gelang de wensen van de kids.

Tot morgen (mits we weer een internet verbinding hebben, dat is niet zeker in onze Villa)

Hans, Dion en Esra

Read Full Post »

Dag 1: op weg naar Orlando

Eindelijk was het dan zover, de wekker loopt af om half zeven maar de snoozeknop word vandaag niet gebruikt, opstaan want we gaan vandaag naar Orlando.
De kids stonden al na het eerst verzoek naast hun bed (zo zou het altijd moeten gaan, denk ik nog) en zijn binnen een paar minuten aangekleed, klaarblijkelijk zijn ook zij er klaar voor.
Na een ontbijt en laatste controle gaan we dan rond half acht op pad naar Schiphol, onderweg nauwelijks file`s (wederom denk ik, zo zou het altijd moeten gaan) zodat we rond kwart voor negen arriveerden bij Sky-Park, ik kan nu al zeggen dat deze vorm van parkeren ideaal is, geen gesjouw met koffers en je sleutelbos word netjes door hen bewaard dus ook je huissleutels zijn veilig, we worden netjes afgezet op de juiste plek voor de vertrekhal, wat wil je nog meer.

Omdat we thuis al online hebben ingecheckt hoefden we alleen maar de koffers af te geven bij de Bagage Drop-off, binnen 15 minuten staan we achter de douanezijde van Schiphol om Taxfree te gaan shoppen.

Om half twaalf mogen we aan boord dus voor die tijd eerst nog even de buikjes rond eten, om alvast te wennen aan het eten in Orlando doen we dat natuurlijk bij Mac Donalds.
Onze vlucht is zelfs 5 minuten eerder vetrokken dan gepland, dat is een goed teken dachten we nog (ik benadruk dachten we nog maar daarover later meer), de kids waren super opgewonden om te gaan vliegen, de laatste keer was 6 jaar geleden en daar wisten ze zich al niets meer van te herinneren.

Na het enthousiasme bij de start begon na ongeveer 2 uur het besef te komen dat het eigenlijk wel lang was dat 8 uur vliegen naar Washington, gelukkig hadden we ieder een eigen beeldscherm in de stoel voor ons en konden we dus zelf onze film uitkiezen welke we wilden zien, na 2 fims en een paar leesboeken was het al zover dat we gingen landen (zelfs nog eerder als was voorzien).

Vanaf het moment dat we bij de douane aankwamen kwam het moment dat ons gevoel van “Yes, alles loopt gesmeerd” toch steeds iets minder intens werd, bij de douane stond een enorme wachtrij en duurde het ruim 1 uur om er doorheen te komen, koffers van de band gehaald en direct weer afgegeven voor de volgende vlucht om dan weer aan te sluiten in de rij voor de veilingheidscontrole, alle metalen voorwerpen in een bak en schoenen uit, natuurlijk hadden wij weer een rij uitgezocht waarbij er een koffer klem kwam te zitten in de machine (weer 30 minuten wachten).
Nog steeds vol goede moed op weg naar de Gate voor onze aansluitende vlucht naar Orlando, ze krijgen ons niet klein nietwaar, deze vlucht vertrok keurig op tijd en na wat slalommen tussen de onweersbuien door landen we een paar minuten voor op het schema .

Op het moment dat ons vliegtuig zich wilde melden bij de Gate had Moeder Natuur andere plannen met ons, een enorme onweersbui barste los direct boven de luchthaven, alle werkzaamheden op het platform werden direct gestaakt gezien het gevaar van blikseminslag, als regel geld dan dat de werkzaamheden worden hervat zodra er gedurende 10 minuten geen bliksem is waargenomen in het gebied van de luchthaven.  Ze gebruiken hiervoor een soort van timer welke telkens word herstart bij een blikseminslag, in ons geval zal de persoon welke die timer bediend wel pijn in zijn vingers gehad hebben van het herstarten ben ik bang, diverse keren kregen we bericht uit de cockpit dat de timer op 7-8 minuten stond en dat ze weldra de motoren gingen herstarten, FLITS…KNAL, en we staan weer op 0 minuten.

Na 2 uur!!!!!! gewacht te hebben was eindelijk het moment daar dat we mochten aankoppelen aan de slurf, op ons gemak naar de band om de koffers op te halen (ze krijgen ons niet klein), om vervolgens bij onze vrienden van Alamo de auto te gaan ophalen.

Bij Alamo aangekomen bleken ze daar ook last van de storm te hebben, het gehele computersysteem lag eruit en alles moest met de hand gebeuren, en dat terwijl bijna 50 mensen staan te wachten, ook hier hebben we ruim 1 uur gestaan, eindelijk mochten we op zoek gaan naar onze SUV, pakt u er maar eentje uit deze rij zeiden ze, wij hadden ons voorgenomen weg te rijden in een Amerikaanse wagen maar de hele rij bestond uit KIA`s, doorlopen jongens ze krijgen ons niet klein (stilaan toch wel een beetje) en helemaal op het einde van de rij stonden 2 gloednieuwe Ford Edge SUV`s ons op te wachten, zover in de rij kwam bijna niemand gezien de blikken de die de medewerkers van Alamo ons gaven, achterin stonden alle mooie auto`s, onze keuze viel op een witte Ford Edge die werkelijk nieuw was.

Eindelijk mochten we ons zelfstandig begeven in Florida, op weg naar de sleuteluitgifte van de Villa dan maar, met mijn zoon van 14 als navigator waren we er vrij snel om tot onze verbazing te concluderen dat ze in tegenstelling tot de opgave nog gewoon open waren, goede service en snel weer op pad naar onze Villa op Windsor Palms, daar kwamen we rond middernacht lokale tijd aan, na een (heel snelle) inspectie van de Villa en de kamerverdeling geregeld te hebben zij we gaan slapen na een dag van 23 ½ uur, ik kan me niet herrineren mijn kussen geraakt te hebben, ze krijgen ons niet klein maar toch bijna,

Groetjes uit een zonnig (met nu en dan een bliksemslag) Orlando

Hans,Dion en Esra

Read Full Post »

Morgen is het eindelijk zover

Na een lang en turbulent jaar is het morgen dan eindelijk zover.
De koffers staan klaar (kleding verdeeld in het geval een koffer verdwaald) en de laptop opgeladen om verslag te doen.Tot onze grote opluchting is er nu (nog) ruimte genoeg over in onze koffers, dat word dus onbeperkt inkopen doen. 

Inchecken geregeld via de website van United (heerlijk die vooruitgang)
Alle mail adressen zijn verzameld om het thuisfront op de hoogte te houden van onze dagelijkse belevenissen.
Video camera en fototoestel liggen klaar voor de strijd.

Morgenvroeg om half zeven gaat de wekker om vervolgens rond half acht richting Sky Park te vertrekken.

Het enige wat nu nog rest is een goede nachtrust, dat zal wel niet meevallen, nog regelmatig zal ik me afvragen of ik niets vergeten ben en de Kids zijn zo opgewonden dat zij ook de uren aftellen tot de wekker gaat.

rest ons nog af te sluiten met “Orlando here we come”
tot het verslag van dag 1

Hans, Dion en Esra

Read Full Post »