Dag 4: Universal Studios

Vanmorgen eerst maar eens lekker uitgeslapen (tenminste tot 9 uur), het tijdsverschil begint te wennen.
na met de laptop door de de Villa te zijn gelopen blijkt het ontvangs in de gameroom redelijk te zijn, vanuit hier zullen dus de bestanden worden geupload.

Na een goed ontbijt is besloten om vandaag naar Universal Studios te gaan, de weersvoorspellingen zijn niet zo goed, veel kans op onweer dus leek ons dit park met veel indoor attracties de beste keuze.

Na geparkeerd te hebben in de immense parkeergarage lopen we in colonne naar de ingang, daar splitst de colonne zich op in 2 delen, het grootste deel gaat naar Islands of Adventure (vanwege het nieuwe gedeelte “the wizarding World of Harry Potter”), en een klein gedeelte gaat naar Universal Studios, mooi zo zeiden we tegen elkaar. Wij gaan op een doordeweekse dag wel een keertje naar het andere park als het daar rustiger is.

Binnen een mum staan we binnen en wanen we ons in een andere stad tussen al die filmdecors.

Voordat we gaan de ronde langs de andere attracties gaan doen lopen we eerst naar de laatste aanwinst van dit park (en dus ook het drukste later die dag) de achtbaan Rip Ride Rockit waar je zelf je muziek kunt kiezen voor tijdens de rit, een rit die begint met een verticale klim omhoog om vervolgens door een groot gedeelte van het park omlaag te slingeren, een betere keuze om het adrenaline peil op niveau te krijgen hadden we niet kunnen kiezen. 

Voordat we in deze achtbaan mochten moesten we eerst alle losse dingen zoals foto- en filmcamera in de speciale kluisjes leggen, middels een vingerafdruk werd daar dan meteen de juiste persoon aan elk kluisje gekoppeld, schijnbaar wijzigt mij vingerafdruk tijdens een rit in een achtbaan, met geen mogelijkheid was het kluisje nog open te krijgen, op zoek naar een medewerker dus, “wat licht er in het kluisje meneer en kunt u het beschrijven” om er maar zeker van te zijn dat ze niet zomaar ieder kluisje open maken, goed geregeld eigenlijk dus.

Na onze dingen weer terug te hebben gekregen op naar het volgende avontuur.

Dat avontuur werd Terminator 2:3D, een 3D theater waarbij echter acteurs en Terminators worden gecombineerd met de 3D film, en niet onverdienstelijk bovendien, wat een beleving.

Terug in het heden lopen we door naar E.T. adventure, alhoewel E.T. over de jaren altijd een leuke film is gebleven kan dit niet worden gezegd van deze attractie, 18 jaar gelden was het wel aardig maar de kids van vandaag vonden er niet veel aan, saai was het gezamenlijke oordeel.

Wellicht dat The Simpsons Ride beter zou bevallen, voorheen was dit de Back to the Future Ride, omdat de kids de Simpsons erg leuk vinden zal het wel leuk zijn is de gedachte, nou dat was een understatement, vanaf de start tot het einde was het een lachen in de vlucht met de vluchtsimulator. Met buikpijn van het lachen zijn we weer uitgestapt.

Als volgende kwamen we Men In Black: Allien Attack tegen, onder begeleiding van Will Smith kregen we een opleiding tot geheim agent om Alliens te gaan schieten, zittend in een karretje met z`n drieën naast elkaar en met elk een laserpistool gewapend op pad tussen de alliens door al draaiend en schietend, wederom bleek onze gamer het in de echte wereld het slechtst vanaf te brengen met de score, dat zal nog lang tegen hem gebruikt worden ben ik bang.

Weer terug tussen de echte mensen lopen we naar de attractie Jaws, deze blijkt wegens een naderend onweer te zijn gesloten, de voorspellingen zijn dat dit wel de hele dag kan gaan duren, dit blijkt ook zo te zijn zo merken we later.

We lopen nu langs Disaster, vroeger was dit Earthquake herinner ik me nog, nu hebben ze er een preshow aan vast gehangen waarin personen uit het publiek meedoen aan de opname van deze rampenfilm is het geheel toch weer aangekleed zoals van deze tijd wel zo`n beetje de standaard is geworden, ook nu word meer met volle teugen genoten van het geboden amusement.

Intussen is het begonnen te regenen als we richting Revenge of the Mummy lopen, we zijn niet van suiker dus regen deert ons niet. Niet wetende wat voor soort rit het betreft gaan we naar binnen bij Revenge of the Mummy, we kennen de films dus het thema staat ons wel aan, groot is dan ook onze verbazing als het een achtbaan blijkt te zijn, en een erg intense ook nog met alles in de filmstijl, er staat dan ook een brede lach als op ons gezicht als we weer naar buiten lopen.

De regen is weer gestopt en de luchtvochtigheid is erg toegenomen, tijd om wat uit te waaien.

Waar kun je dat beter doen dan in Twister…Ride it out, op de filmset van de gelijknamige film krijgen we alles te verduren wat moeder natuur ons geven kan net als in een echte tornado, compleet met rondvliegende koeien en instortende gebouwen. Je blijft je verbazen over hoe ze het toch allemaal zo gebouwd kunnen krijgen. Lekker uitgewaaid lopen we weer naar buiten.

Het begint al tegen het einde van de middag te lopen en we gaan weer richting de uitgang, onderweg komen we langs Jimmy Neutron`s Nicktoon Blast, de kids zijn Nickelodeon verslaaft dus hier kan niet zomaar langsaf worden gelopen zonder ook naar binnen te zien gegaan, zoals alles in Universal Studios is het allemaal perfect op elkaar afgestemd zodat je je echt waant in de wereld van Jmmy Neutron, tijdens de rit in de simulator vlieg je door langs alle bekende tekenfilm figuren van Nickelodeon. Een must see volgens de kenners (mijn kids dus).

We wandelen weer richting uitgang en door naar de auto, op lopende banden natuurlijk want ze zouden een s moe worden die amerikanen, waar stonden we ook al weer geparkeerd? Cat in the Hat 244 weet zich gelukkig nog iemand te herinneren. Hier staat onze witte SUV ons al op te wachten om ons weer naar de Villa te brengen.

Niet voordat we een stop gemaakt hebben bij een Mac Donalds (onze eerste keer op Amerikaanse bodem), we eten ons weer lekker vol aan de dingen die we al kennen uit Nederland en vervolgen onze we al weer snel.

Bij de Villa aangekomen kijken we nog even TV alvorens we een voor een naar bed gaan, het zijn lange intensieve dag hier en echt laat is het nog niet geworden, de dag van aankomst uitgezonderd. In slaap vallen is dan ook bij geen van ons een probleem.

Morgen is een pretparkvrije dag, wat zwemmen en shoppen spreekt ons wel een keertje aan na drie dagen pretpark genot.  

Hans,Dion en Esra

Dag 3: Epcot

Dag 3 begint al goed, we hebben alleen draadloos internet in de villa, maar de verbinding komt uit een andere villa en is zo slecht dat het maar zo nu en dan werkt, foto`s op de Blog zetten gaat zeer zeker niet wat dan wel weer jammer is.

Het word dus een Blog zonder foto`s, die zetten we er bij thuiskomst nog wel tussen voor toekomstige lezers.

Dag 3 dus, vandaag gaan we naar Epcot, het is een park zonder achtbanen maar wel met andere leuke attracties.

We beginnen de dag met Soarin waarin het de bedoeling is dat je het gevoel krijgt onder een hangglider te hangen die vervolgens over diverse landschappen vliegt in Californie. Heel leuk van opzet en je krijgt dan ook echt het gevoel te vliegen mede omdat de stoelen bewegen en er een sterke wind langs je heen gaat.

 De volgende stop is Mission: Space, hier krijg je een virtuele astronauten opleiding, in de vluchtsimulator ga je met zijn vieren en is het de bedoeling om middels samenwerking de missie tot een goed einde te brengen, wat deze attractie zo bijzonder leuk maakt is het feit dat de vluchtsimulatoren per 8 stuks zijn bevestigd aan een ronddraaiend geheel, hierdoor krijg je bij de lancering echte G-krachten te verwerken, heel erg realistisch en daardoor heel erg leuk.

Na weer met beide benen op de grond te staan besluiten we een bezoekje te brengen aan Michael Jackson`s film Captain EO, deze is ter nagedachtenis aan de dood van MJ weer uit de mottenballen gehaald, zelfs 24 jaar nadat deze film hier voor het eerst werd getoond is het nu nog een leuke ervaring. Als is het maar om voor de reactie van de Amerikanen die allemaal zo overdreven enthousiast kunnen zijn, juichen en klappen is niet iets wat je bij ons in een Pathe theater zult tegen komen. We hebben deze film ook in 1992 bezocht en volgens mij is de ervaring er alleen maar beter op geworden omdat ze het hele theater voorzien hebben van de nieuwste geluidsapparatuur.

Eindelijk mochten we ons gaan melden bij Test Track, we hadden hier Fast-pass kaartjes voor gehaald maar moesten toen toch nog 2 ½ uur wachten voordat we erin mochten, die tijd hebben we doorgebracht met andere activiteiten die overal te doen zijn, Epcot is net 1 groot voorlichtingsgebied qua mens en natuur, wel gebracht op de typische overdreven Amerikaanse manier.

Maar nu Test Track dus, met z`n drieën voorin een auto die dan een testrit gaat maken waar zaken als ABS en wegligging worden getest, als finale een rondje in de buitenlucht waarbij de snelheden erg hoog oplopen, super gemaakt allemaal.

Na de intense ervaring in Test Track word het tijd voor iets rustigs, de keuze valt op The Seas with Nemo Friends, even rustig zitten en kijken naar de combinatie tussen echte en tekenfilm vissen, ook dit is weer zoals gebouwd zoals we bij Disney gewend zijn, tot in de puntjes verzorgd dus, bij het uitstappen zien we de ingang van Turtle Talk with Crush (de zeeschildpad uit Finding Nemo die praat als een surfer), het blijkt een film te zijn maar dan wel een interactieve waarbij Crush vragen stelt aan de kinderen en ook echte reageert op namen en dingen die gebeuren, lachen dus.

World Showcase laten we voor wat het is, het zal voor een Amerikaan best wel interessant zijn om deze landen te bezoeken maar voor ons Europeanen zijn de meeste wel bekend en ook als een keer bezocht.

We besluiten om weer richting Villa te gaan met een tussenstop bij de Wallmart, deze tussenstop werd een uitstapje op zich, wat een grote supermarkt is het toch, hier is alles te krijgen wat je maar nodig hebt, waar ze bij ons in de Jumbo van elk product een aantal keuzes hebben zijn het er hier maar meteen een hele rij vol, zelfs een echte Mac Donalds in de winkel was te vinden, die hebben we maar overgeslagen maar ook dat ben ik in onze Jumbo nog niet tegen gekomen. Na de voorraden weer op peil te hebben gebracht hebben we de rit naar de Villa weer hervat.

Bij thuiskomst eerst de boodschappen opruimen om vervolgens in het zwembad te duiken. Bacteriën zitten er niet in ons zwembad, de verhouding chloor/water is ongeveer 1 op 1.

Na afloop lekker douchen, zelf iets te eten klaarmaken en nog even op de bank TV kijken.

Alweer een dag om, wat gaat de tijd toch snel.

Voor dag 3 is de agenda nog niet ingevuld, we slapen er nog een nachtje over.

Hans,Dion en Esra

Dag 2: Magic Kindom

Vandaag de eerste echte dag in Orlando, voor mijn gevoel moet je dan naar het Magic Kindom, dat park blijft toch het enige ware Disneypark.

Maar om dit nu op een lege maag te gaan doen is natuurlijk niet vertstandig, gezien de voorkeuren van Dion voor pannenkoeken en Esra voor gebakken eieren leek ons een bezoek aan IHOP de juiste keuze.

Nadat we waren ontvangen met de bekende welkomsboodschap van het personeel “Hi, how are you doing this morning” was de keuze snel gemaakt en na het verorberen van het ontbijt (hoe krijgen die amerikanen die porties toch helemaal weg?) bleek onze keuze gelukkig ook een juiste te zijn. voorlopig klaagt er niemand over honger.

Op weg naar Disney world dus, vanaf het moment dat we het terrein binnen reden kwam de bekende sfeer je al tegemoet, parkeren op “Goofy rij 20” en vervolgens snel op weg in het treintje welke ons naar de Monorail bracht, kaartjes kopen hoefden we niet omdat we thuis al 14-days Unlimited kaarten hadden gekocht via een Ierse site.

Met de Monorail naar de entree van het Magic Kingdom dus, ten opzichte van mijn laatste bezoek 18 jaar geleden geen steek veranderd, nog steeds dwars door een Disney Resort.

Omdat we geen tas bij ons dragen zijn we snel door de veiligheids check heen en kunnen we door de poortjes met onze kaartjes, zonder enige problemen gelukkig.

Daar sta je dan met je landkaart vol dingen die je wil gaan doen, we besloten te starten in Tomorrowland en stonden al snel in de rij bij de attractie Stitch`s great escape, meteen een schot in de roos volgens de kids, erg leuke attractie waarbij niet je ogen maar ook je oren en neus een belangrijke rol speelden, ik heb nog wel een tijdje rondgelopen met de chili lucht in m`n neus.

Onze volgende keuze was Buzz Lightyear, waarbij je zelf met z`n tweeën in een karretje zat welke je ook kon laten draaien om vervolgens met de lasergeweren op van alles te schieten, na afloop snel elkaars score`s vergelijken om te concluderen dat papa toch meer punten had als zoonlief terwijl die nou juist helemaal into the game`s is.

 Na het nodige water gedronken te hebben op naar Space Mountain, nog altijd hetzelfde als 18 jaar geleden en nog altijd even leuk, vooral de aankleding van het geheel maakt het tot een ware gebeurtenis, karretjes voor 3 personen wat wil je nog meer.

Intussen begint het nu wel erg warm te worden voor ons als vers aangekomen florida gangers, een lange dag reizen en 35 graden beginne hun tol te eisen.

Besloten word dan ook direct te gaan naar Frontierland om af te koelen in Splash Mountain,

Nou afgekoeld zijn we, volgens mij moesten ze water gaan bijvullen afgaand op de hoeveelheid die ik en Esra hebben meegenomen in onze kleren, moet je maar niet vooraan gaan zitten nietwaar, tot ons ondergoed aan toe waren we nat.

Wel hebben we ons geërgerd aan het fast-pass systeem, niet dat we ertegen zijn maar om nu voor elke 10 personen die normaal in de rij staan te wachten 50 personen met een fast-pass voor te laten kon bij ons niet begrepen worden.

Zo stilaan begon de puf er bij de kids uit te gaan, ze hadden nog last van de reis en kregen de hitte er gratis bij, vlug nog in Big Thunder Mountain Railroad geweest en het was wel genoeg geweest, we hebben tenslotte kaartjes voor 14 dagen onbeperkt nietwaar.

Op ons gemak zijn we terug gegaan naar de auto om vervolgens weer richting Villa te rijden.

Hier werden kleren gewisseld voor zwemkleding en volgde een verkoelde duik in het eigen zwembad.

Rond 7 uur zijn we weer met de auto vetrokken om International Drive te gaan bekijken, voldoende restaurants en leuke winkeltjes dus hier vloog de tijd om totdat bij iedereen rond 10 uur de puf er echt helemaal uit was, hup in de auto, terug naar de Villa en direct naar bed.

Het tijdsverschil speelt ongemerkt toch parten.

Morgen weer een dag nietwaar, we proberen wel de populaire parken te mejden in dit weekend omdat dit het laatste weekend is dat de kinderen in de States vrij zijn van school, vanaf maandag zal het aanzienlijk rustiger zijn in de parken is ons verteld door mensen die er werken, we zullen het wel zien.

Nu staat er voor morgen Epcot op het programma omdat het in dit park meestal niet zo druk is maar onze planning is geschreven met potlood dus kan altijd nog worden aangepast naar gelang de wensen van de kids.

Tot morgen (mits we weer een internet verbinding hebben, dat is niet zeker in onze Villa)

Hans, Dion en Esra

Dag 1: op weg naar Orlando

Eindelijk was het dan zover, de wekker loopt af om half zeven maar de snoozeknop word vandaag niet gebruikt, opstaan want we gaan vandaag naar Orlando.
De kids stonden al na het eerst verzoek naast hun bed (zo zou het altijd moeten gaan, denk ik nog) en zijn binnen een paar minuten aangekleed, klaarblijkelijk zijn ook zij er klaar voor.
Na een ontbijt en laatste controle gaan we dan rond half acht op pad naar Schiphol, onderweg nauwelijks file`s (wederom denk ik, zo zou het altijd moeten gaan) zodat we rond kwart voor negen arriveerden bij Sky-Park, ik kan nu al zeggen dat deze vorm van parkeren ideaal is, geen gesjouw met koffers en je sleutelbos word netjes door hen bewaard dus ook je huissleutels zijn veilig, we worden netjes afgezet op de juiste plek voor de vertrekhal, wat wil je nog meer.

Omdat we thuis al online hebben ingecheckt hoefden we alleen maar de koffers af te geven bij de Bagage Drop-off, binnen 15 minuten staan we achter de douanezijde van Schiphol om Taxfree te gaan shoppen.

Om half twaalf mogen we aan boord dus voor die tijd eerst nog even de buikjes rond eten, om alvast te wennen aan het eten in Orlando doen we dat natuurlijk bij Mac Donalds.
Onze vlucht is zelfs 5 minuten eerder vetrokken dan gepland, dat is een goed teken dachten we nog (ik benadruk dachten we nog maar daarover later meer), de kids waren super opgewonden om te gaan vliegen, de laatste keer was 6 jaar geleden en daar wisten ze zich al niets meer van te herinneren.

Na het enthousiasme bij de start begon na ongeveer 2 uur het besef te komen dat het eigenlijk wel lang was dat 8 uur vliegen naar Washington, gelukkig hadden we ieder een eigen beeldscherm in de stoel voor ons en konden we dus zelf onze film uitkiezen welke we wilden zien, na 2 fims en een paar leesboeken was het al zover dat we gingen landen (zelfs nog eerder als was voorzien).

Vanaf het moment dat we bij de douane aankwamen kwam het moment dat ons gevoel van “Yes, alles loopt gesmeerd” toch steeds iets minder intens werd, bij de douane stond een enorme wachtrij en duurde het ruim 1 uur om er doorheen te komen, koffers van de band gehaald en direct weer afgegeven voor de volgende vlucht om dan weer aan te sluiten in de rij voor de veilingheidscontrole, alle metalen voorwerpen in een bak en schoenen uit, natuurlijk hadden wij weer een rij uitgezocht waarbij er een koffer klem kwam te zitten in de machine (weer 30 minuten wachten).
Nog steeds vol goede moed op weg naar de Gate voor onze aansluitende vlucht naar Orlando, ze krijgen ons niet klein nietwaar, deze vlucht vertrok keurig op tijd en na wat slalommen tussen de onweersbuien door landen we een paar minuten voor op het schema .

Op het moment dat ons vliegtuig zich wilde melden bij de Gate had Moeder Natuur andere plannen met ons, een enorme onweersbui barste los direct boven de luchthaven, alle werkzaamheden op het platform werden direct gestaakt gezien het gevaar van blikseminslag, als regel geld dan dat de werkzaamheden worden hervat zodra er gedurende 10 minuten geen bliksem is waargenomen in het gebied van de luchthaven.  Ze gebruiken hiervoor een soort van timer welke telkens word herstart bij een blikseminslag, in ons geval zal de persoon welke die timer bediend wel pijn in zijn vingers gehad hebben van het herstarten ben ik bang, diverse keren kregen we bericht uit de cockpit dat de timer op 7-8 minuten stond en dat ze weldra de motoren gingen herstarten, FLITS…KNAL, en we staan weer op 0 minuten.

Na 2 uur!!!!!! gewacht te hebben was eindelijk het moment daar dat we mochten aankoppelen aan de slurf, op ons gemak naar de band om de koffers op te halen (ze krijgen ons niet klein), om vervolgens bij onze vrienden van Alamo de auto te gaan ophalen.

Bij Alamo aangekomen bleken ze daar ook last van de storm te hebben, het gehele computersysteem lag eruit en alles moest met de hand gebeuren, en dat terwijl bijna 50 mensen staan te wachten, ook hier hebben we ruim 1 uur gestaan, eindelijk mochten we op zoek gaan naar onze SUV, pakt u er maar eentje uit deze rij zeiden ze, wij hadden ons voorgenomen weg te rijden in een Amerikaanse wagen maar de hele rij bestond uit KIA`s, doorlopen jongens ze krijgen ons niet klein (stilaan toch wel een beetje) en helemaal op het einde van de rij stonden 2 gloednieuwe Ford Edge SUV`s ons op te wachten, zover in de rij kwam bijna niemand gezien de blikken de die de medewerkers van Alamo ons gaven, achterin stonden alle mooie auto`s, onze keuze viel op een witte Ford Edge die werkelijk nieuw was.

Eindelijk mochten we ons zelfstandig begeven in Florida, op weg naar de sleuteluitgifte van de Villa dan maar, met mijn zoon van 14 als navigator waren we er vrij snel om tot onze verbazing te concluderen dat ze in tegenstelling tot de opgave nog gewoon open waren, goede service en snel weer op pad naar onze Villa op Windsor Palms, daar kwamen we rond middernacht lokale tijd aan, na een (heel snelle) inspectie van de Villa en de kamerverdeling geregeld te hebben zij we gaan slapen na een dag van 23 ½ uur, ik kan me niet herrineren mijn kussen geraakt te hebben, ze krijgen ons niet klein maar toch bijna,

Groetjes uit een zonnig (met nu en dan een bliksemslag) Orlando

Hans,Dion en Esra

Morgen is het eindelijk zover

Na een lang en turbulent jaar is het morgen dan eindelijk zover.
De koffers staan klaar (kleding verdeeld in het geval een koffer verdwaald) en de laptop opgeladen om verslag te doen.Tot onze grote opluchting is er nu (nog) ruimte genoeg over in onze koffers, dat word dus onbeperkt inkopen doen. 

Inchecken geregeld via de website van United (heerlijk die vooruitgang)
Alle mail adressen zijn verzameld om het thuisfront op de hoogte te houden van onze dagelijkse belevenissen.
Video camera en fototoestel liggen klaar voor de strijd.

Morgenvroeg om half zeven gaat de wekker om vervolgens rond half acht richting Sky Park te vertrekken.

Het enige wat nu nog rest is een goede nachtrust, dat zal wel niet meevallen, nog regelmatig zal ik me afvragen of ik niets vergeten ben en de Kids zijn zo opgewonden dat zij ook de uren aftellen tot de wekker gaat.

rest ons nog af te sluiten met “Orlando here we come”
tot het verslag van dag 1

Hans, Dion en Esra

eindelijk kunnen we zeggen “volgende maand gaan we”

vanaf vandaag 1 Juli is het eindelijk zover, volgende maand gaan we naar Orlando.

nog 50 dagen en weg zijn we, qua voorbereiding kunnen we vandaag al weg, alles is geregeld.

kaartjes voor de pretparken zijn binnen, 14-dagen onbeperkte toegang voor alle onderstaande Disney parken
– Magic kindom
– Epcot
– Hollywood Studios
– Animal Kingdom
– Blizzard Beach
– Typhoon Lagoon
Ook Universal tickets zijn binnen en bieden 14-dagen onbeperkte toegang voor alle onderstaande parken
– Universal Studios
– Universal`s Islands of Adventure

Verveling lijkt te zijn uitgesloten.

voor onze huurauto vertrouwen we op de Duitse vrienden van USA-Reisen.de (www.usareisen.de)
wellicht zij we een van de gelukkigen die daadwerkelijke een Chrevolet Equinox meekrijgen.

Gezien de ervaringen welke te lezen zijn op diverse fora acht ik de kans zeer klein om zelfs maar een Equinox in het wild te zien, laat staan om er zelf een mee te krijgen.  We gaan zondermeer naar de balie van Alamo met de instelling  dat we naar buiten rijden met een Amerikaanse wagen, hoe groter hoe beter. we zijn tenslotte niet voor niets in het land waar het motto schijnt te zijn BIGGER=BETTER.

Terug denkend aan vorige vakanties waarbij we bij Schiphol hebben geparkeerd doemt steeds het beeld van de parkeerplaats Lang Parkeren P3 weer op, tijden rond rijden voor het plekje dat er schijnbaar toch moet zijn, met angst je auto achterlaten wetende dat je buurman er wellicht toch in zal slagen om e.e.a. te beschadigen maar dat doet zonder de moeite te nemen om even een briefje met zijn gegevens achter te laten. dat moet toch anders kunnen zou je zeggen, dat is inderdaad ook zo blijkt na enig gegoogle. We parkeren deze reis bij Sky-Park (www.sky-park.nl) alwaar we de auto in hun beheer laten terwijl wij middels een shuttlebusje direct naar de juiste ingang gebracht worden, koffers worden op een karretje gezet en we zijn klaar om te gaan, inchecken doen we natuurlijk al de voorafgaande dag  zodat we alleen bij de balie onze koffers af hoeven te geven.

Tijd genoeg voor Taxfree shoppen en nog even ons alvast culinair aan te passen (op naar de Mac Donalds dus).  

Op 19 Augustus gaan we aan boord  van United Airlines vlucht UA0947 en nemen plaats in de stoelen van onze Boeing 777-200/300.

Tot die tijd tellen we de dagen af, nog 50 dagen en het worden er steeds minder.   

Hans-Dion-Esra

Komt het ooit nog goed met de Dollar

Vanwege ons naderend vertrek over 70 dagen volgen we de Dollarkoers natuurlijk op de voet, je bent en blijft natuurlijk een Hollander.

Elke dag weer met de vingers gekruist zitten we te hopen dat de de koers van de Euro weer zal gaan stijgen ten opzichte van de Dollar. Onderstaande site word dan ook regelmatig tijdens het werk in de pauze geopend, meestal resulterend in een diepe zucht gevolgt door “ach nee he, alweer een verdere daling van de Euro”

http://www.xe.com/

Natuurlijk kan er nog veel gebeuren in 70 dagen maar ik ben bang dat we toch rekening zullen moeten gaan houden met een hoger benodigd budget, het laatste wat ik wil is dat mijn kinderen het gevoel na de vakantie het gevoel dat het wel erg leuk was maar we mochten dit of dat niet van Papa omdat het te duur was.
Gezien dit ons eerste en tevens voorlopig laatste Florida bezoek zal worden wil ik graag dat ze er nog lang met een goed gevoel aan terug denken, als alleenstaande vader ben ik zonder meer bereid om zelf wat dingen te laten zodat de Kids iets exta`s krijgen.

Dit brengt me automatisch bij volgend dilema, mijn Kids zijn niet de makkelijkste eters en omdat mijn (ex-)vrouw niet meegaat zal het voornamelijk buiten de deur eten zijn.
Navolgende een kort verslagje van een willekeuring gesprek met mijn zoon van 14
“Papa”, begint hij in een vragende toon waarvan je al weet dat er nu iets volgt wat elke volwassen logica te boven gaat.
“Ja vriend, wat is er” ik probeer ik te antwoorden alsof ik al weet wat eraan komt.
“wat eten ze eigenlijk in Florida” begint hij voorzichtig.
“hoezo, gewoon hetzelfde als wij, waarom vraag je dat” intussen begint me duidelijk te worden welke kant het op zal gaan.
“maar wat doen ze daar op hun brood dan en hebben ze ook broodjes net als wij hier hebben” ik krijg nu een hele opsomming van dingen die zelf lekker vind, hij is een echt ontbijtmens “hebben ze Leverpastei,hagelslag,duo-penotti enzovoorts?”
“Nee vriend dat hebben ze daar allemaal niet, het enige waar ik zo snel op kan komen wat ze daar hebben en dat jij lekker vind is Chocoladepasta, we zullen in de Wallmart gaan kijken of ze ook andere lekkere dingen voor je hebben” ik probeer nu te redden wat er te redden valt “maar we gaan `s morgens ook soms eten bij een International House Off Pancakes (IHOP voor de kenners) en volgens mij ben jij dol op pannekoeken, zelfs als ontbijt heb je daar geen problemen mee, toch?”
Zijn bezorgde gezichtsuitdrukking sloeg snel weer terug in de bekende vrolijke stand “dan is het goed, ik was al bang dat ze niets zouden hebben dat ik lekker zou vinden met uitzondering van Frites” zegt hij met een zucht van opluchting.

Dit soort gesprekken volgen elkaar met regelmaat op tijdens de weinige dagen dat we elkaar zien tegenwoordig, ik merk dat ze beide naar de vakantie toeleven.

Gewoon 14 dagen Sun & Fun zonder de dagelijkse scheidingsperikelen zoals nu het geval is.

Nog 70 dagen en Florida here we come.
en dat zullen ze daar weten ook.

Hans,Dion en Esra

Ondanks alles gaan we toch

het is een tijdje gelden dat er iets op onze Blog geschreven is.

e.e.a. heeft een reden, op 18 april heeft mijn echtgenote aan mij kenbaar gemaakt na 18 jaar huwelijk een echtscheiding te willen. Dit kwam voor zowel mij als de kinderen als een donderklap bij heldere hemel, na een beetje van de eerste klap te zijn bekomen heb ik samen met mijn kinderen besloten om toch naar Florida te gaan, dit zal dan echter wel zonder mijn echtgenote zijn natuurlijk.  

Al met al zal het een vakantie worden met gemengde gevoelens, de basis voor deze vakantie was tenslotte toch onze huwlijksreis 18 jaar geleden.

De hoofdzaak is toch een leuke tijd samen te hebben met mijn kinderen om ze toch een herinnering te geven waar ze nog jaren van zullen genieten.

Momenteel staan we op het punt de kaartjes voor de pretparken te gaan bestellen en de huurauto te gaan reserveren, hoewel het budget gekrompen is zal de pret er hopelijk niet minder op zijn. hooguit zullen we minder gaan shoppen omdat de hoofdshopper er niet bij is.

Vooral naar de ” wizarding world of harry potter” spreekt ons erg aan, en omdat we pas op 19 Augustus vertrekken zijn we zeker van dat alles open zal zijn. na terugkomst volgt dan ook nog in november bij de nieuwste film :Harry Potter and the Deathly Hallows: Part I.

http://www.universalorlando.com/harrypotter/

Tot zover een hernieuwde start van onze Blog

Groetjes Hans,Dion en Esra van der Velden

auto huren

Natuurlijk willen we ook een auto bij ons verblijf in Orlando dus beginnen we nu rustig aan te kijken wat voor soort auto we willen en bij welke organisatie we deze voordelig (hahah ja ben zuinig he?!) kunnen huren. Het is echt wel de moeite om flink rond te shoppen, dit hadden we ook gedaan voor de vlucht en de villa dus dat moet ook zeker gaan lukken voor de auto huur. Onze voorkeur gaat uit naar een Full-size SUV, dat is een grote auto (natuurlijk moeten er ook 4 a 5 koffers in..nouja op de terugreis zal het zeer zeker 1 koffer of tas meer zijn met al dat leuke shoppen daar.) Maar goed, een full size SUV dus>>de speurtocht kan beginnen!!

Nu is het het geval dat als je een Full size SUV besteld voor de vakantie periode dat je dus geen merk of type kunt bestellen maar dat je maar af moet wachten wat je “voorgeschoteld”krijgt. Als ik alle andere verhalen van mede forumgangers mag geloven dat krijg je een rij auto’s aangewezen en daar uit die rij mag jij dan je auto meenemen voor duur van je vakantie. Nou dat belooft wat! Er staan zelfs spik en span nieuwe auto’s tussen (als je geluk hebt..nou aangezien ik stik van het geluk..komt DAT helemaal goed!) Het blijkt wel dat de goedkoopste autoverhuur organisatie zich in het Duitse land bevindt (ook weer volgens de forum gangers..als we die toch niet hadden)

natuurlijk gaan we dit tot op de bodem uitzoeken zoals het een Hollander betaamd!

Koffers

Aangezien dat wij hele grote stoffen koffers hier op zolder hebben liggen dachten wij (voor we boekten) dat is lekker makkelijk….we hebben grote koffers(zeg maar gerust hutkoffers!!) dus shoppen kunnen we volop in Florida.

Nou dat was dus ff een tegenvaller! Het is namelijk de regel in de USA dat je koffer niet groter mag zijn dan 158 cm (veel te klein voor mij maar goed regels zijn regels)                                      Dus hebben we nieuwe koffers gekocht…hele mooie….we hebben 4 felgekleurde (rood-kobaltblauw-limegroen en donkerblauw)  uitgezocht zodat we ze al van ver aan zien komen op de band. Ieder heeft zn eigen kleur.  ik heb er eens over nagedacht maar het lijkt me wel slim om alle kleding over die 4 koffers te verdelen mocht er eentje achterblijven dan zitten we toch niet direct zonder kleding. Hoe ik dat nou gaan doen met al die kleding die ongetwijfeld daar gekocht gaat worden? misschien een extra tas in een van de koffers? of bijbetalen dmv een extra koffer? Gelukkig hebben we nog even de tijd om daar over na te denken. Deze onderstaande koffer lijkt op diegene die we nieuw hebben, ik hoop dat ze er nog redelijk nieuw uitzien als ze van de band komen want ik hoor links en rechts toch wel geluiden dat ze er soms echt helemaal “versleten”vandaan komen. Ik heb de bonnetjes maar bewaard..je weet maar nooit. Dan nog een goede gekleurde kofferriem eromheen. We gaan er in ieder geval geen TSA slot gebruiken want ik lees op het forum dat ze die dingen ook  zo kapot hebben dus laat ik het ze vooral makkelijk maken …. ZUCHT;  Alweer eens stapje dichterbij de vakantie!! Toch echt wel leuk al die voorbereidingen.                                                                                    Ondertussen lees ik iedere dag het blog van een mede Florida-forumganger Renee die momenteel met haar gezin aan het genieten is in Florida. Heerlijk al die verhalen! Ik hoop dat jullie straks ook zo kunnen genieten van onze verhalen uit Florida.