Vandaag is onze laatste dag van onze vakantie, we nemen ons voor er een rustige dag van te maken.
We gaan lekker ontbijten bij IHOP, alwaar we ons tegoed doen aan al het lekkers wat ze daar te bieden hebben, lekker rondgegeten rijden we richting International drive.
We hebben nog vrijkaartjes voor een rondje Congo River Golf, en zoals het echte nederlanders betaamd laat je die niet schieten. Na afloop gaan de kids na even de Alligators voeren.
Tijd om terug te rijden om de koffers te pakken.
Dit blijkt nog een hele uitdaging vanwege de extra dingen die mee terug moeten.
Na een tijdje zit alles weer in de koffers en gaan we op weg naar onze laatste activiteit hier, Esra is helemaal verzot van Paarden en had als grootste wens hier om de Dinnershow Arabian Nights te bezoeken, het leek me een leuk idee om dat als allerlaatst de gaan doen.
We zijn in het bezit van VIP kaarten zodat we iets eerder binnen mogen om de paarden van dichtbij te gaan bekijken.
Op dat soort momenten zie je direct dat ze geen angst heeft voor paarden en de mensen van de show zagen ook meteen dat dit meisje vaker met paarden in aanraking kwam.
De show was erg leuk, van het dinner hebben we niets gezien alleen geproefd omdat het erg donker was tijdens de optredens.
Na afloop liep Esra met de grootste smile rond die ik ooit bij haar heb gezien.
Rond 12 uur zijn we weer in de Villa en beginnen we aan onze laatste nacht hier, het zal een korte worden maar dat doen we bewust zodat we in het vliegtuig lekker moe zijn en in slaap vallen.
Nadat we gisteren hebben besloten om toch graag de vuurwerkshow Wishes te willen zien gaan we vandaag weer op pad naar het Magis Kingdom, eerst lekker uitgeslapen en lekker eten.
Omdat we een toer langs alle attracties willen doen die we al bezocht hebben gaan we pas laat, eerst nog even wat shoppen op deze laatste dag.
We rijden naar Prime Outlets International Orlando op het einde van International Drive om daar los te gaan bij zowel de Nike Store al de Adidas Store, de creditcard begint slijtage verschijnselen te vertonen terwijl de gloednieuw was bij vertrek.
Ook zijn we terug gegaan naar Bass Pro, ik wilde daar een Rangefinder kopen.
zowel Dion als ik doen aan 3D handboogschieten, bij deze vorm van handboogschieten loop je een vooraf uitgezet parcours door een bos, op diverse plaatsen staat dan een imitatiedier van foam opgesteld waar je van een vaste plaats op moet schieten, hierbij moeten we zelf de afstand inschatten welke ligt tussen de 5 en de 100 meter. om daarvoor te trainen gaan we lopen in het bos en schatten we zo diverse keren een afstand tot een boom of iets dergelijks, met een Rangefinder (dat is een verrekijker die afstand kan meten) kunnen we controleren of de geschatte afstand overeen komt met de werkelijke afstand, we doen dit in een onderlinge soort van strijd waarbij de verschillen in afstand af strafpunten worden geteld.
Omdat we toch in Amerika zijn kopen we hier een nieuwe Rangefinder, scheelt al gauw € 100, =.
Rond 2 uur arriveren we bij parkeerplaats Pluto van Magic Kingdom, na de rit in het treintje nemen we niet de monorail maar de bus naar Animal Kingdom, alsof het computersysteem van Disney weet dat het onze laatste dag is komt Dion overal meteen bij de eerste poging binnen, vanwege het feit dat we vorige keer Its Hard to be a Bug hebben gemist (De parade was net aan de gang en we konden er gewoon niet komen) lopen we daar als eerste naartoe, ik moet toegeven erg gelachen te hebben, van alle 3D films met extra effecten is dit veruit de meest komische.
Als we buitenkomen zetten we koers richting Kali River Rapids, vorige keer stonden we vooraan in de rij toen ze bekent maakten dat ze gingen sluiten in verband met een defect, dit keer haalden we dit zelfs niet, al voor we goed en wel 10 minuten stonden te wachten konden we onverrichte zaken weer omdraaien. wij mogen geen genot beleven in de attractie lijkt het wel, we geven het dan ook op en komen er niet op terug.
We besluiten om nogmaals Expedition Everest te gaan doen, het lijkt wel met de dag rustiger te worden in de parken, binnen een mum staan we vooraan en racen we weer rond in de berg op zoek naar de Yeti, we vinden hem op exact de zelfde plaats als vorige keer, erg bijzonder voor zo`n zeldzaam en schuchter beest.
Binnen Animal Kingdom zijn er geen andere dingen die smeken om een tweede bezoek, we besluiten daarom de bus te nemen naar Disney`s Hollywood Studios.
Na een ritje van enige minuten waarbij we erg hebben gelachen met de buschauffeur (deze leek zelf wel uit een tekenfilm te zijn gestapt) arriveren we voor de entree.
En jawel hoor, Dion komt er weer in 1 keer doorheen.
Tijdens dit bezoek wilden we maar 2 dingen gaan doen, het eerste was Toystory Midway Mania
Omdat deze tijdens ons laatste bezoek was gesloten voor onderhoud was het nu nummer een op onze lijst, toen we er aankwamen bleken ze ook hiet technische problemen te hebben, er stond een rij te wachten waar je u tegen zegt, wij zeiden geen u maar nee dank u.
We gaan wel door naar nummer 2 van de lijst en komen later wel terug, op naar Rock`n Rollercoaster.
Ook hier geen wachtrij en na het gebruikelijke flimpje “why not give them backstage passes” nemen we weer plaats in de Stretch Limo en volgt weer een wilde rit.
Deze achtbaan is zondermeer de favoriet bij het VDV testteam.
Voor verdere uitleg kijk je naar onderstaand filmpje
Vol energie en goede moet gaan we terug naar Midway Mania, en warempel alles werkt weer en de rij buiten is weg, slecht binnen staan een paar mensen denken we nog iets te optimistisch, we hebben er precies 1 uur ever gedaan om aan de beurt te komen.
Gezien de felle onderlinge strijd in dit soort schiet attracties gaan we er vol voor, Esra en ik aan 1 kant van het karretje en Dion achter onze rug, we horen hem gillen van genot.
Na een lang ritje langs diverse verschillende spellen stapt een trotse Dion op ons af met z`n score om vervolgens bijna depressief te worden als hij hoort dat ik The High Score of The Day had. er kan er maar 1 de beste zijn en dat is toch echt de papa, zal bij het spelen met de playstation 3 niet meer gebeuren.
Alweer laten we een park achter ons en nemen we de bus naar het Magic Kingdom, we komen ongeveer rond 7 uur aan bij de entree, alsof het een wonder is komt Dion weer direct binnen, we zijn wel wat vroeg voor het vuurwerk van 9 uur. tijd voor een rondje Buzz Lightyear
Dit keer wil Dion revange en gaan we samen in 1 karretje de strijd aan, nadat Dion de hele tijd heeft voor gestaan komen we met exact dezelfde score terug.
Eindelijk verliest Dion een keer niet en is zijn eer enigzins gered.
Om 2 minuten voor acht mogen we als laatste binnen bij Monsters, Inc. Laugh Floor.
Deze interactieve show is echt Hilarisch, vooral omdat de monsters reageren op reacties uit het publiek
Als we buiten komen word het al lekker donker, we nemen plaats op de brug van Tomorrowland.
hier hebben we perfect uitzicht op de show, en wat voor een show, we krijgen een geweldige vuurwerkshow voorgeschoteld.
Na afloop stroomt het park leeg en gaan we richting de uitgang, bij de Monorail staat een gigantische rij en wij besluiten met de veerboot te gaan, binnen niet al te lange tijd zitten we weer in het treintje naar Pluto en nemen we afscheid van ons bezoek aan Disney World.
Het zal nog lang in onze herinneringen blijven.
Bij thuiskomst in de Villa duiken we direct weer ons bed in.
Het is alweer maandag, met woensdag als opruim en pakdag hebben we dus nog 2 dagen om bepaalde ritjes in de parken nogmaals te doen.
Op de agenda vandaag staat Universal Studios en Islands of Adventure voor een afsluitend bezoek.
Omdat we vrijwel alles al gedaan en gezien hebben kunnen we eerst uitslapen en op ons gemak ontbijten alvorens we weer in onze SUV springen.
De vaste route van 195 east en dan via I4 East naar Universal Boulevard is al snel afgelegd en binnen een half uur rijden we de inmiddels bekende parkeergarage binnen.
De kids geven aan wel te onthouden waar we geparkeerd staan, big mistake maar daarover later meer.
Via de lopende banden (waarom mensen hierop stil gaan staan blijft verbazingwekkend) begeven we ons in hoog tempo richting de ingang.
Eerst gaan we naar Islands of Adventure, vanwege onweer de vorige keer dat we hier waren zijn we nog niet in The Incredible Hulk Coaster geweest, deze groene gigant staat te schreeuwen om een rapportcijfer door het vdV kids rapportageteam.
Tot ieders verbazing maar de van Dion zelf nog het meeste lukt het hem om in 1 keer door de vingerafdruk controle te komen, de wonderen zijn de wereld nog niet uit zo het schijnt.
Binnen een mum staan we in de rij, tegen alle verwachtingen in is de wachttijd ongeveer 5 minuten. Na een korte tour door het laboratorium (vanwege de korte wachttijd vliegen we er als het ware doorheen) mogen we plaatsnemen in de groene karretjes. In een rustig tempo rijden we de starthelling op om daar plotseling te worden afgeschoten, wat volgt is een aaneenschakeling van loopings en kurkentrekkers en andere dingen die de Hulk te bieden heeft, na een enerverend ritje rollen we weer terug naar ons startpunt. Met het hart nog bonzend stappen we al lachend weer uit.
Het oordeel van de kids jury is een 9+
Ons volgende doel is Dragon Challenge, tijdens ons eerste bezoek hebben we plaatsgenomen in de blauwe draak en nu moet dus ook de rode er aan geloven.
Omdat we dwars door het park moeten om er te komen pakken we eerst een grote cola die we al roulerend leeg slurpen tijdens onze wandeling onder een strak blauwe hemel.
Als we binnenlopen in het Harry Potter deel valt direct de drukte op, hier is het aanzienlijk drukker dan in de rest van het park, voor de winkel van Olivander staat weer dezelfde lange rij als afgelopen keer, je zou bijna denken dat het gratis is daarbinnen.
We slaan snel rechtsaf richting onze coaster, ook hier is de wachttijd even groot als de tijd die je nodig hebt om door de gangen van het gebouw te lopen, binnen een mum van tijd zitten we met de voetjes van de vloer klaar voor de start, na een gelijktijdige beklimming samen met de mensen in het blauwe deel slaan wij boven linksaf en recht naar beneden, er volgen in rap tempo de te verwachten loopings en dergelijke en wat ons opvalt is dat de rode variant volgens ons iets intenser is als de rode.
Het oordeel van de kids jury is een 8,5
Als we buiten komen zien we dat de stuntshow The Eighth Voyage of Sindbad op het punt staat om te beginnen, die pikken we nog snel even mee, het blijkt een leuke en humorvolle show te zijn waar we met genoegen aan terug zullen denken.
Bij het verlaten van de stuntshow zien we in de verte de Rip Ride Rockit zijn rondjes draaien.
Omdat we toch Unlimited passen hebben verlaten we Islands of Adventure en lopen we richting Hollywood Studios, we passeren onderweg nog het Orlando Hard Rock Cafe, geen van ons is hongerig dus is een foto al voldoende volgens de kids, hun generatie in niet bekend met de faam van een Hard Rock Cafe, tijdens eerdere vakantie dachten wij dat we ze allemaal gezien maar ook zeker bezocht moesten hebben, een grote hoeveelheid T-shirts was dan het bewijs, zonder een shirt van een Hard Rock Cafe telde je niet mee (zo dachten we toen tenminste). Het feit dat dit meteen de grootste van de wereld was telde ook in het geheel niet
Wat telde was snel binnen komen bij Universal Studios, wonderwel lukte dit deze keer ook weer in 1 keer bij iedereen, zelfs Dion, het zal zijn geluksdag wel zijn vandaag.
In het park aangekomen slaan we linksaf richting Hollywood Rip Ride Rockit, ook hier alweer geen wachtrij, misschien is het niet alleen Dion zijn geluksdag maar voor ons alle drie.
Als we ons melden bij de dame die vraagt met z`n hoeveel we zijn (onze handen blijven bijna staan op de drievingers positie na al die dagen) blijken Esra en Ik op rij 1 te zitten en Dion zit achter ons, na het kiezen van de muziek klimmen we weer rechtomhoog, op rij 1 is deze coaster nog beter als vorige keer en een gillende dochter naast me bevestigd dit vanaf haar kant.
We besluiten na het uitstappen de gemaakte video van ons te gaan kijken, op onze gezichten verschijnen diverse uitdrukkingen maar vooral valt de grote smile op bij alle inzittenden.
Het oordeel van de kids jury is een 9
Vanwege het onweer hebben we bij ons laatste bezoek ook niet de kans gehad op Jaws een handje (tandje) te geven, deze ligt op onze geplande route dus op naar Jaws dus.
We komen onderweg langs Jimmy Neutron`s Nicktoon Blast en Esra smeekt zowat om hier nogmaals in te gaan, omdat we toch tijd genoeg hebben doen we dit natuurlijk.
Na een vlucht door de cartoonwereld van Nickelodeon staan we met de vogeltjesdans nog nagalmend in onze oren weer in de gebruikelijke bijbehorende shop.
Aan de overzijde zie ik dat het bij Shrek 4D ook niet druk is, we besluiten te gaan kijken of deze versie hetzelfde is als die in Moviepark Germany, het enige wat hier afwijkt is dat hier een enthousiast publiek makkelijker is te vinden als bij ons aan de overzijde van de grote plas.
Buiten dat is alles identiek.
Het word tijd om onze wandeltocht richting Amite weer te gaan oppikken, haaien zijn ongeduldige wezens zo het schijnt.
Als we langs Revenge of the Mummy lopen besluiten we het geduld van onze troetelhaai toch op de proef gaan te stellen.
We vinden het ongepast om zomaar langs te lopen zonder even een bezoekje te brengen.
Mensen die vandaag geïnvesteerd hebben in de Universal Express Plus optie hadden hun geld beter anders kunnen besteden, weer lopen we zo naar de instapplaats.
Onze vriend de Mummy heeft nog dezelfde streken als vorige keer en krijgt het wederom voor elkaar om bij ons een smile tevoorschijn te toveren, we krijgen al bijna kramp van het gesmile vandaag.
Het oordeel van de kids jury is een 8+
Sharktime vinden we, hier moeten we wel aansluiten in een korte rij maar dat heeft meer met de opzet van het geheel te maken dan met de drukte, tijdens ons boottochtje met onze gids (duidelijk geen familie van onze Jungle cruise gids, deze had er wel zin in er kreeg de mensen wel op zijn hand) hebben we onze vis diverse malen mogen aanschouwen en zaten we eerste rij bij de eindafrekening met dit monster, die zal voorlopig (de eerste 5 minuten in ieder geval) geen toeristen meer lastig vallen.
Nu we toch bezig zijn kunnen we net zo goed op jacht gaan bij MIB: Allien Attack.
Dion is van mening dat hij nog recht op een revange heeft na vorige keer te zijn vernederd door zowel Esra als mijzelf.
Al draaiend en schietend scheuren we tussen de alliens door, onze score`s zijn aanzienlijk hoger als vorige keer maar tot de frustratie van Dion is die mij toch hoger als die van hem, als team verslaan we wel onze tegenstanders, Victory al last.
Lopende door de onvermijdelijke giftshop blijven we ons verbazen over de dingen die mensen toch blijken te kopen hier, het meeste gaat thuis ergens in een hoek om er never meer iet te komen.
Een blik op onze horloges leert ons dat het al 4 uur is, om de dag af te sluiten kiezen we voor The Simpsons Ride, met alweer een ongekend tempo begeven we ons door de pre-show en in de simulator.
We hebben elk een favoriete Simpson, Homer is die van mij terwijl Dion meer een Bart liefhebber is en Esra vooral Lisa leuk vind. Samen met onze favorieten rijden/vliegen/varen we door Springfield. Met de geur uit de mond van Maggie nog in onze neus verlaten we Universal met een voornemen om ooit nog een keertje terug te keren.
Na de gebruikelijke wandeling richting parkeergarage stel ik aan de kids de vraag waar onze auto ook alweer stond, stellig antwoorden ze Jurrasic Park 3 verdieping. Waarschijnlijk is onze auto slachtoffer geworden van de dino`s omdat deze niet aanwezig was op deze verdieping van Jurrasic Park, Dion begint nu te twijfelen, misschien was het toch de 2e verdieping, een ronde over zowel het hele 2e als 3e parkeerdek doet ons besluiten om toch maar eens te gaan kijken op de 4e verdieping, hoewel Dion er zeker van is dat onze auto hier echt niet staat begint er toch echt een Ford hard te toeteren als ik op het rode knopje van de afstandsbediening druk. Terwijl de airco hard zijn werk aan het doen is om het binnen lekker koel te krijgen zetten we weer koers richting de Interstate 4 in westelijke richting ditmaal, het lijkt met de dag korter te duren deze ritjes en al snel rijden we weer onze oprit op.
Met elk een koel drankje in de hand sluiten we weer een dag af.
Morgen gaan we nog een Disney coaster evaluatie uitvoeren en eigenlijk wil ik ook het vuurwerk in Magic Kingdom wel een keer zien. We zullen wel weer zien morgen.
Vandaag maken we ons bezoek af welke we op dag 2 zijn begonnen.
Omdat we al een groot deel hebben gedaan kunne we uitslapen en rustig eten voordat we gaan.
Na weer te hebben geparkeerd op Pluto springen we in het klaarstaande treintje, en jawel hoor nog steeds is deze parkeerplaats de 4e grootste van de wereld.
We besluiten deze keer niet de monorail te nemen maar de Ferrie welke ons over het meer brengt naar de hoofdentree.
Inmiddels zijn we zo ingeburgerde Disneygangers dat we zonder problemen met geopende cameratas door de No Bags ingang lopen, en geheel volgens traditie lukt het Dion weer niet om zonder problemen binnen te komen, hij word wel steeds beter in het uitleggen via de engelse taal.
Een blik op de vers bemachtigde kaart leert ons dat we het beste kunnen beginnen in Adventureland.
Esra is weer hoffotograaf voor vandaag, resultaten spreken voor zich.
Als eerste gaan we in de rij staan bij Jungle Cruise, 10 minuten rondvaren onder begeleiding van een humorloze gids is nog net te doen zo vroeg in de morgen, haar gebrek aan humor werd tot overmaat van ramp overtroffen door haar desinteresse aan het geheel.
Opmerkingen als “you are getting of this boat but i have to do this al day” gaven nou niet echt een Disney beeld dat je ogen hebt.
Net niet voldoende voor de eer van slechtste attractie van onze vakantie maar het was een fotofinish.
Buitengekomen gaan we richting Pirates of the Carribean, ook hier geen wacht rij, we direct stappen direct in het klaarstaande bootje. Deze attractie is en blijft een “all time favorite”.
Bij de uitgang stappen we al “yoho, yoho, a pirates lafe for me” zingend uit, eigenlijk waren het vooral de castmembers die zongen en dachten wij allemaal “die lui sporen niet”.
Een betere motivatie is er niet om de kinderen te motiveren tot een goede opleiding maar dat terzijde.
Alle overige attracties in Adventureland worden door de kids als Boring bestempeld en we vervolgen onze we naar Frontierland.
Een onhoorbare stem strekt ons naar Big Thunder Mountain Railroad, tijd voor ronde 2 zullen we maar zeggen.
Ook hier geen rij, wat een wereld van verschil met vorige week.
Deze keer slaan we Splash Mountain toch maar over, droog blijven heeft ook zijn charmes.
Frontierland heeft geen zaken meer te bieden voor de kids, een overdosis van attracties word zichtbaar, er is nogal iets voor nodig om ze enthousiast te krijgen.
Die enthousiasme vinden we niet in Fantasyland, hier zijn alleen maar attracties voor kleine kinderen papa, het word een lange dag op deze manier.
Nog even een bezoek aan het huis van Mickey om Esra toch de kans te geven om een paar foto`s te maken, later geeft ze toe dat het een heel gedoe is dat pretparkgedoe en foto`s maken tegelijk.
Tijd voor drastische maatregelen.
We nemen de stoomtrein terug naar Mainstreet en lopen door een paar winkeltjes alvorens we richting uitgang gaan, met de monorail gaan we middels een tussenstop naar Epcot.
Door de poortjes maar weer, wij wel Dion niet natuurlijk, heeft die jongen wel vingerafdrukken?
En even later staan we te wachten bij Mission Space, als we goed door elkaar zijn gehusseld neemt het enthousiasme weer toe bij de kids, even nog een paar spelletjes bij de uitgang en direct door naar de volgende.
De volgende stop is de al eerder bezochte Test Track, ook hier nagenoeg geen rij en dus snel aan de beurt, voor de tweede keer deze week doorstaan we het testschema met glans en een smile op de snoet betekent pluspunten voor vader.
Om de dag tot een geslaagde te maken komt ook Soarin nog een keer aan de beurt, met voorbedachten rade manoeuvreren we ons zo dat we bovenin komen te zitten.
Als afsluiting vandaag gaan we nogmaals op bezoek bij Captain EO, gelukkig is het aandeel Amerikanen nu stukken minder zodat het gejuich en applaus ditmaal uitblijft.
Met alsnog een tevreden gevoel verlaten we Epcot richting Monorail om weer middels het inmiddels bekende treintje richting auto te gaan.
Aangekomen in de Villa betrekt de lucht dusdanig dat het geplande zwemmen word gecanceld, de kids gaan gamen terwijl ik de Blog up to date maak, morgenvroeg nog online zetten met bijbehorende foto`s en we zijn weer bij.
Voor morgen geven we gehoor aan de Hulk die ons roept voor een evaluatie, op naar Universal dus.
Ons laatste park dat we nog niet bezocht is vandaag aan de beurt, Disney`s Hollywood Studios.
Het ons nu al bijna traditionele ontbijt vertrekken we weer richting Disney World, we kunnen de weg al bijna dromen.
Het is slechts 15 minuten rijden vanaf de Villa dus al snel rijden we het parkeerterrein, we parkeren op Stage rij 21.
Het treintje dat ons naar de ingang brengt staat al te wachten op ons, alsof het afgesproken is rijden we direct weg zodra we zitten.
Na een korte rit staan we voor de hoofdentree van Disney`s Hollywood Studios, en alsof de duivel er mee speelt loopt Dion weer te tobben met zijn vingerafdruk om door het poortje te komen, na enig gestuntel met door een medewerker staan we toch weer met z`n drieën bijeen.
Na het bemachtigen van een kaart plannen we onze dag, tenminste we besluiten welke attractie we als eerste gaan doen.
Als eerste lopen we naar de Studio Backlot Tour, eerst volgt er een korte uitleg over special effects waarbij 4 slachtoffers uit het publiek een rol mogen spelen, terwijl slachtoffer nummer 1 een machinist mag spelen terwijl hij 4000 liter water over zich heen krijgt mogen de andere 3 zich op een bootje weren tegen vijandige lucht en zeeaanvallen, na afloop van de opnames word het eindresultaat getoond aan het publiek dat uitzinnig staat te lachen bij het zien van de film.
We vervolgen onze weg naar een treintje die onze tour verder zal verzorgen, allereerst een bezoek aan de ateliers waar ze de kleren allemaal maken voor alle films en shows, vervolgens langs de afdeling Decobouw. Verder op onze route komen we langs diverse voortuigen welke zijn gebruikt in diverse films, van Herbie tot Star Wars passeren de voertuigen de revue.
Uiteindelijk komen we aan bij een filmset waar we een Final Rehersal mogen bijwonen van een scene, we kijken naar een schijnbaar rustig tafereel waarbij een tankauto in een canyon staat geparkeerd, pas nadat een elektriciteitsmast kortsluiting veroorzaakt waarbij de tankauto vlam vat begint het pas echt, al snel staat alles is lichterlaaie, even later word alles overspoeld door een gigantische stortvloed van water, water komt vanaf de rotsen en vanaf het dak waaronder wij staan, na een seintje van de regisseur dat alles in orde is vervolgen we onze weg weer, we rijden terug naar het startpunt om weer uit te stappen.
Nummer 1 van vandaag is direct een goede binnenkomer. Vanwege de mogelijkheid tot leuke videoopnamen is Esra bevorderd tot fotograaf, resultaat geen foto`s, ze had het te druk met alles te zien.
Onze volgende stop is Muppet Vision 3D, ondanks dat het in vergelijk met 18 jaar geleden nog precies hetzelfde is blijft dit een leuke 3D film met de legendarische en dus ook schijnbaar tijdloze Muppet humor.
Na aandacht voor de inwendige mens lopen we richting Mickey`s hoed, hier volgt een optreden van High School Musical 3, respect voor de mensen die dit verzorgen vol in de zon bij 32gr. Gedurende het hele optreden blijven volop in hun rol met een Big Smile terwijl wij het afleggen van de hitte hoewel we alleen maar hoeven te kijken.
Als het optreden is afgelopen gaan we op verzoek van Dion richting Star Tours, omdat deze attractie word omgebouwd naar Star Tours II is deze nog maar een paar dagen open in zijn huidige vorm, er is geen wacht rij dus al snel nemen we plaats voor onze trip naar The Forrest Moon of Endor (dion en ik zijn liefhebber van de Star Wars films), nadat we de nodige schermutselingen hebben doorstaan arriveren we weer op de plaats waar vertrokken zijn.
Bij het lopen naar de uitgang komen Dion en ik beide tot de conclusie dat het wel tijd word voor een verbouwing, deze attractie is niet is staat om erg te boeien, vooral niet met de huidige beschikbare technieken. We zullen dus een keertje terug moeten komen om te kijken of de opvolger zijn naam weer eer aan kan doen.
Met de kaart in onze hand stoppen we bij The Great Movie Ride, gezeten in een treintje worden we langs beroemde filmscene`s gevoerd, tot overmaat van rmap worden we in een gangster scene opgezadeld met een zichzelf erg grappig vindende Bugsy Siegel, er moet altijd 1 attractie de slechtste worden en zonder enige twijfel is dit bij ons deze attractie geworden.
We hebben de pech dat Toy Story Midway Mania is gesloten voor onderhoud, komen we nog voor terug later in onze vakantie.
Even later lopen we binnen bij Voyage of the Little Mermaid, weer worden we gegrepen door een musical, en weer word mijn voornemen om ooit met de kids naar een echte musical te gaan sterker. We hebben weer erg genoten bij het zien en horen van het optreden.
Als we op het tijdschema kijken hebben we nog 2 uur voordat Lights Motors Action begint, die tijd besluiten we te doden met een bezoek aan The Twilight Zone: Tower of Terror.
Terror is het enige juiste woord voor deze attractie maar dan in de vorm angst aanjagend.
We zijn wel vaker is dit soort attracties geweest waarbij je een vrije val maakt meer de manier zoals bij deze attractie de spanning word opgebouwd is ongekend, we komen na een korte wandeling door het hotel terecht in een lift waar we met 14 man worden ingesnoerd in onze stoelen, nu gaat het los denk je, na 2 stops waarbij de deuren openen blijkt de lift een karretje te zijn welke zich nu verplaatst over deze verdieping om in het donker te worden geschoven van de liftschacht waar de Terror dan zal plaatsvinden, na een paar seconden verwacht je een plotselinge stijgende beweging, in plaats daarvan vallen we met een noodgang naar beneden, mijn videocamera kon ons niet bijhouden en bengelde aan het touwtje achter ons aan, onder aangekomen werden we direct weer naar boven gelanceerd, een vlugge blik uit de openstaande deuren en weer een vrije van, dit word nog een paar maar herhaal, tijdelijke doofheid aan mijn linkeroor vanwege het gegil van Esra en geen gevoel in mijn rechterarm vanwege de stevige grip (zeg maar knijpen) van Dion zijn het resultaat.
Ook deze attractie staat op onze “herhalingslijst”.
Als we buitenkomen blijkt er geen tijd te zijn voor de Aerosmith achtbaan, we besluiten Fast-Pass kaartjes te nemen voor later.
Omdat Lights Motors Action helemaal aan de andere kant van het park zit starten we met onze wandeling, onderweg nemen we een ijsje (tegen de hitte, zegt Esra). Even later ploffen we neer tegen het hek voor de ingang, we moeten nog even wachten voor we binnen mogen.
Die tijd vliegt om als we een eekhoorn druk aan het werk zien met geen enkel oog voor alle mensen die hier zitten te wachten. Na tijdje mogen we naar binnen om op de tribune plaats te nemen, in eerste instantie denken we nog dat het met de drukte nog wel mee zal vallen, de hele dag is de drukte in het park erg meegevallen maar schijnbaar lopen er toch voldoende mensen rond om de tribunes helemaal vol te krijgen.
Deze show hebben we al een keer gezien in Parijs, we zijn voorbereid op het hoge tempo waarbij alle stunts aan ons voorbij komen. Na een spannende maar ook erg leuke show lopen we weer naar buiten.
wederom is Esra fotograaf en wederom geen foto`s, gelukkig hebben we straks de video nog.
In tegengestelde richting lopen we weer richting Rock`n Roller Coaster: Starring Aerosmith.
Omdat we Fast-Pass tickets hebben staan we snel bij de pre-show waar Steven Tyler ons uitnodigt om hun concert bij te wonen, dat deze show aan de andere kant van de stad plaats vind is een reden om plaats te nemen in de speciale Limo (achtbaan karretjes).
Deze Limo word met een noodgang gelanceerd waarbij je gezicht uit zichzelf bijzondere nooit eerder ervaren vormen aanneemt, in het donder gaan we onder muzikale begeleiding van de band door loopings en kurkentrekkers om uiteindelijk dan toch op tijd bij het concert te arriveren.
Deze achtbaan gaat met stip op nummer 1 van onze top 10, de enige bedreiging voor deze nummer 1 positie is de Hulk welke we wegens onweer hebben moeten laten schieten en later deze week zeker nog gaan doen.
Na weer een enerverende dag gaan we weer richting auto, in de Villa aangekomen sluiten we de dag af door middel van een John Wayne marathon op televisie, The Duke is en blijft tijdloos.
Volop in westernsferen duiken we ons bed in.
Morgen gaan we het resterende deel van Magic Kingdom bezoeken
Vandaag gaan we de ruimte in, tenminste virtueel, tijdens ons bezoek aan Kennedy Space Center.
Na ons traditioneel ontbijt waarbij we ons lekker voleten zodat we er tegen kunnen voorlopig gaat de rit richting Cape Canaveral, een kleine 65 mijl dus een uurtje rijden, omdat hier autorijden super relaxt is geen probleem en al snel rijden we het terrein op van het Kennedy Space Center.
We besluiten de Discover KSC Today & Tomorrow tour te nemen, kost we iets meer maar dan zit er wel een leuke rondleiding bij over het terrein.
We krijgen speciale stickers bij die we moeten dragen zodat onze gids Carl zijn groep herkent.
Met een volle bus beginnen we aan de tour, Carl begint aan zijn repertoire van standaard grappen maar omdat 90% van de mensen in de bus niet uit de VS komen blijft het akelig stil, tot zover Carl zijn binnenkomers die waarschijnlijk super komisch zijn als je uit de VS komt.
Deze tour hebben we in 1992 ook gedaan, dit zat toen in de basisprijs, eerst langs de kantoorgebouwen gereden met diverse uitkijkpunten waar foto`s gemaakt komen worden.
Uiteindelijk rijden we op een afstandje langs het gigantische Vehicle Assembly Building, de deuren staan open en je kunt de Boosters van de Space Shuttle zien in het gebouw.
Onze rit vervolgt zijn weg naar de lanceerplatforms waar in het verleden de Apollo missie`s vertrokken naar de maan en waar nu de Space Shuttle`s worden gelanceerd, erg indrukwekkend allemaal, tenminste voor de mannen, onze dame vind het iets minder.
Na een foto stop van 10 minuten rijden we langs platform LC-39B welke op het punt staat gesloopt te worden om te worden omgebouwd voor de lancering van andere types raketten.
We vervolgen de rit terug naar het Vehicle Assembly Building waar weer een korte foto stop volgt, nu we dichtbij staan kun je pas echt zien hoe groot dit gebouw werkelijk is.
Verder gaat het in de bus, nu naar de landingsbaan van de Shuttle, wederom staan we versteld van de afmetingen van alles, de polderbaan van Schiphol pas er 2x in.
Onze laatste stop van de tour is bij het Apollo/Saturn 5 Center, na een korte introductiefilm komen we in de hal waar een echte Apollo raket tentoongesteld staat, dit is Apollo 19 die nooit is gebruikt omdat het Apollo programma vroegtijdig is gestopt.
Langs de raket lopend zie je pas de schaal van het geheel, ruim 130 meter raket nodig op de kleine capsule en maanlander naar de maan geschoten te krijgen, “wauw” is het enige juiste woord als we hier zo rondlopen.
In het theater krijgen we een voorstelling van een Apollo missie compleet met een landing van een echte maanlander.
Na een bezoek aan de shop gaan we met de bus terug richting het Visitor Complex, we zijn al bijna 4 uur hier blijkt als we op de klok kijken.
Aangekomen bij het Visitor Center gaan we richting de Shuttle Launch Experience alwaar we in een simulator een echte lancering van de Shuttle meemaken.
Buitengekomen gaan we de tegenoverliggende Shuttle van binnen bekijken, het is dan wel geen echte maar wel op ware grote en je krijgt een goede kijk in de cockpit. Claustrofobie is geen optie als astronaut.
Nu gaan we het Imax 3D theater binnen waar we nogmaals een maanlanding meemaken maar nu in 3D, er word geen kans onbenut gelaten om de bezoekers enthousiast te krijgen over ruimtevaart.
Het is al 6 uur als we uit ge Imax t zijn, nog een rondje door de Rocket Garden en een bezoek aan de Space Shop besluiten ons bezoek aan het Kennedy Space Center, het was een bezoek dat je bijblijft.
We starten de navigatie en gaan weer richting Kissimmee, moe maar tevreden ploffen we op de bank en zoals bijna gebruikelijk zakken we weer een voor een weg richting dromenland, dromen over ruimtevaart waarschijnlijk.
Morgen nemen we een snipperdag, op verzoek van Esra blijven we bij de Villa om te zwemmen.
Voor onze ontmoeting met Harry Potter zijn we al vroeg uit de veren, na een lekker ontbijtje vertrekken we richting Islands of Adventure.
Wederom parkeren we in de immense parkeergarage, we zijn het er over eens, iedereen in ons dorp zou zijn auto hier kunnen parkeren en dan zou er nog plaats over zijn, zo groot is deze parkeergarage.
Op de lopende banden begeven we ons weer richting entree echter gaan we nu met de grote stroom mensen rechtdoor, in vergelijk met afgelopen zaterdag valt het aantal mensen nu reuze mee, toch een goede keuze dus om pas deze week hier naartoe te gaan.
Door de poortjes met vingerafdrukcontrole maar weer, Dion valt weer terug in zijn oude gewoonte om niet binnengelaten te worden, na 10 vingers (ze geven niet snel op hier) word dan toch eindelijk weer het poortje handmatig geopend.
Nadat we een plattegrond hebben bemachtigd gaan we richting The Wizarding World of Harry Potter.
Niets van alles wat we gelezen hebben op de diverse fora is teveel gezegd, wat een enorm leuk onderdeel van het park is dit, echt iets voor ons als mannen die alle boeken hebben gelezen en alle films hebben gezien., Esra vind het ook wel leuk maar kan niet overal de link met de boeken en films in zien.
Na een bezoek aan de diverse winkeltjes lopen we door naar de hoofdattractie Harry Potter and the Forbidden Journey, wachttijd 50 minuten dus dat valt wel mee, als je in de rij staat te wachten heb je genoeg te zien, alles is tot in het kleinste detail uitgewerkt.
Eindelijk nemen we plaats in de stoelen en worden we stevig ingesnoerd, de reis kan beginnen.
In sneltreinvaart en in elke positie denkbaar gaan we in vogelvlucht langs alle onderdelen die bekent zijn uit de boeken en films, van de gangen van Zweinstein naar het Zwerkbalveld en door naar het Verboden bos, alles precies zoals je veracht dat het er in het echt zou uitzien.
Nadat we zijn uitgezwaaid door Perkamentus zelf stappen we weer uit, terug naar de wereld van de dreuzels.
Als we buiten komen staat er een wachtrij, een heel lange wachtrij, navraag leert dat dit is om Olivanders winkel te mogen gaan bezoeken, hoewel een bezoekje hieraan ons leuk lijkt zijn we niet bereid om hier bijna 2 uur!!! voor in de rij te gaan staan.
In plaats daarvan gaan we in de achtbaan Dragon Challenge, een dubbele achtbaan waarin je kunt kiezen tussen een rode of blauwe baan, gebaseerd op de gisteren ingevoerde schaalverdeling voor achtbanen krijgt deze van de kids een 8.
Tot zover ons bezoek aan Harry Potter, we konden nog wel uren ronddwalen maar zo hebben we nog een reden om terug te komen volgende week.
Ons volgende deel van het park is Jurrasic Park.
Omdat wij als mannen ook van deze films erg houden trekt dit natuurlijk aan ons, na een uitgebreid bezoek aan het Jurrasic Park Discovery
Center waar je jezelf een echte paleontoloog voelt vervolgen we ons pad richting Jurrasic Park River Adventure, een waterattractie waarbij de spash op het einde van Splash Mountain in het niet valt, de rij is niet lang dus al snel zitten we in de boot om de wereld van de Dino`s te gaan verkennen, na 10 minuten word de spanning opgebouwd tot het moment van de laatste afdaling, ook meteen het laatste moment van de dag dat we droge kleren hebben overigens, met een redelijk nat shirt stappen we uit, we lachen het uit.
Dit betekend het einde van het Jurrasic Park deel.
Als we verder lopen komen we in Toon Lagoon uit, Dudley`s Do-Right`s Ripsaw Falls heeft een wachttijd van 90 minuten, die slaan we over vandaag.
Iets verderop komen we Popeye en Bluto`s Bilge-Rat Barges tegen, omdat we gisteren al tevergeefs geacht hebben om in zoiets te gaan besluiten we nu voor poging 2 te gaan.
In de rij lachen we nog om de borden “you might get wet, possible soaked” yeah right.
Met 12 mensen zitten we in het zelfde schuitje om samen de rappids af te gaan, hadden we nu maar niet zo gelachen om die borden, dat heeft ons vervloekt ben ik bang.
Als we heel het traject zwemmend hadden afgelegd waren we niet natter geweest als nu, in mijn hele leven (44 jaar alweer) ben ik nog nooit zo nat uit een attractie gekomen, druipend staan we onze shirts en sokken uit te wringen, `s avonds hebben we zelfs het geld in mijn portemonnee te drogen moeten leggen.
We blijven lachen, ze krijgen ons niet klein blijft ons credo.
Al nadruipend lopen we richting Marvel Super Hero Island.
The Amazing Adventures of Spider-Man staat al een tijdje op ons verlanglijstje, vlug in de rij dus alhoewel het binnen toch minder aangenaam is met al die airco`s als je zeiknat bent, we krijgen te maken met een nieuw gevoel sinds we hier zijn, we krijgen het koud!!
Al snel zitten we midden in een spannend Spider-Man avontuur en is de kou uit de lucht, gevoelsmatig in elk geval.
Als we buiten komen is er een onweer op komst, alle achtbanen en overige stalen buitenattracties zijn stopgezet i.v.m. gevaar voor blikseminslag.
We zullen dus wel een keertje terug moeten komen, The Incredible Hulk Coaster wacht nog op een cijfer van de kids.
Omdat we volledig doorweekt zijn besluiten we dat het wel genoeg is geweest voor vandaag, we begeven ons weer naar de auto en rijden via Interstate 4 weer naar Kissimmee.
Weer bij de Villa aangekomen is er tijd voor een duik in ons zwembad.
In de avond hebben we genoten van een diner bij Bob Evans, origineel country food om je vingers bij op te eten.
Chicken breast kentuckey style with sweet patato fries, zelfs mijn kinderen die altijd wel iets aanmerken op het eten waren tevreden met de keuze, het lijkt erop dat we hier nogmaals naartoe gaan, al was het maar omdat het niet eens duur was ook.
Zoals we de laatste 2 avonden ook hebben gedaan liggen we om 8 uur weer klaar voor het laatste deel van Back to the Future, om wederom weg te doezelen nu en dan.
Morgen gaan we de ruimte verkennen, op weg naar Cape Canaveral dus.
Na onderlinge afstemming weten we dat het inmiddels Dinsdag is, wat vliegt de tijd hier toch.
Op de planning van vandaag staat Animal Kingdom, rond half negen rijden we dan ook die kant op.
Alles ligt zo dicht bij onze Villa dat we niet meer hoeven na te denken over de te volgen route, na een plekje om te parkeren te hebben gevonden (hoe kan het ook anders met parkeerplaatsen groter als onze hele woonwijk) lopen we richting ingang.
Vandaag krijgen we gelukkig maar te maken met 1 regenbuitje, wel jammer dat deze duurt van 9 uur tot 17 uur, maar zoals al eerder gezegd zijn we niet van suiker en willen we niet voor joker lopen in een Disney Poncho, we zijn bikkels en dat zullen we ze ook laten zien.
We staan al snel binnen in het park, zelfs Dion is het gelukt om zonder problemen door het poortje te komen, da`s voor het eerst deze vakantie, meestal moet hij al zijn vingers op de machine leggen voordat ze dan toch maar het poortje handmatig openen.
Als eerste lopen we naar de Kilimanjaro Safaris om plaats te nemen voor een safari naar Afrika, zoals we al gewend beginnen te worden gebeurd dit weer op de echte Disney wijze, enigszins (nou ja enigszins) gedramatiseerd dus, een groot scala dieren komt aan ons voorbij en het ziet er mooi uit, daar kunnen ze bij de Beekse Bergen nog iets van opsteken.
Na 20 minuten sluiten we de safari af nadat we de stropers hebben verjaagd (ik zei toch al gedramatiseerd).
Als volgende lopen we rond op de Pangani Forrest Exploration Trail, Gorilla`s kijken als hoofdbezigheid, deze zijn al bijna net zo actief als de gemeentelijke plantsoendienst in ons dorp, met andere woorden, er gebeurd niets de hele tijd.
Op het einde van de Trail kunnen we met een stoomtrein naar Rafiki`s Planet Watch, snel instappen dus, na 5 minuten rondlopen zeggen beide kids “BORING” en kan ik dit alleen maar beamen. Niet echt een stimulerend deel van het park, meer gericht op educatie voor behoud van de dierenwereld, wel bijzonder dat dit zo`n hot item is in het land wat het nog steeds vertikt op het Kyoto verdrag te ondertekenen om vervuiling terug te dringen maar dat terzijde.
De vogelshow Flights of Wonder is gecanceld vanwege het weer, schijnbaar zijn de vogels niet waterproof of iets dergelijks.
Tijd voor wat actie in de tent, we lopen naar het parkdeel Azie om daar in de rij gaan te staan voor Kali River Rapids (Piranha uit de Efteling achtig iets) we staan al snel vooraan op het platform om in te stappen, oeps “due to technical difficulties” even geduld a.u.b. en nog even, en nog 10 minuten geduld, tot het moment dat ze besluiten om alles maar helemaal te sluiten en de mensen die staan te wachten allemaal een Fast-Pass kaartje te geven om later terug te komen. Tot zover onze eerste poging tot actie in de tent, op naar de volgende dan maar.
Poging 2 leid ons naar Expedition Everest, in een achtbaan op zoek naar de Yeti.
Met een noodgang gaan we de berg omhoog om bovenaan te ontdekken dat de rails vernield zijn door de Yeti, achteruit gaat blijkbaar nog sneller en het geschreeuw van mijn dochter overstemd zelfs de woeste Yeti die ons weer op staat te wachten, na weer in voorwaartse richting te zijn gekomen vervolgen we de rit downhill terug naar het eindstation, aan de grote smile op de gezichten te zien is deze poging tot actie geslaagd.
Nadat we Azie hebben gezien ligt Dinoland USA als volgende op de route, louter bij toeval komen we juist op tijd langs de ingang van Finding Nemo the Musical, ze openen net de deuren en er staan maar 4 mensen in de rij, we zitten dus bijna vooraan tijdens deze musical.
De kids zijn nog nooit naar een echte musical geweest en ondanks dat deze maar een klein uurtje duurde was het genot er niet minder om, in Nederland misschien toch een idee om samen een keertje naar een volledige musical te gaan.
Met de muziek nog in de oren vervolgen we onze weg, naar Dinoland USA dus, de kids gaan direct in Primeval Whirl, een achtbaan met ronddraaiend wagentjes. Enigszins ontgoocheld komen ze terug, de lat ligt hoog sinds onze achtbaan speurtocht deze vakantie en deze kreeg een onvoldoende op de kids waarderingslijst, een 5 was de score slechts. Op zich niet verbazend afgaande op de serie achtbanen welke al hier aan vooraf gegaan zijn.
Om de eer van Dinoland USA te redden gingen we op pad naar Dinosaur, een attractie gebaseerd op de gelijknamige Disney film, na een hobbelig ritje tussen de dino`s en intussen asteroïden ontwijkend stoppen we weer bij het eindstation, “te hobbelig en niet spannend” het publiek word steeds moeilijker te behagen.
Na een blik op de kaart rest ons nog Camp Minnie-Mickey waar je met Disney figuren op de foto kunt, omdat nu ook de parade start heeft daar langs gaan geen zin, we kijken daarom de parade af en besluiten om weer richting de auto te gaan, het is al 5 uur dus weer een dagje achter de kiezen.
Moe maar voldaan (onderweg naar Mac Donalds geweest) ploffen we op de bank om daar vervolgens 1 voor 1 in slaap te vallen, onze dame besluit naar bed te gaan terwijl wij mannen er voor kiezen om Back to the Future deel 2 af te kijken, er zijn wel delen die ik hiervan gemist heb denk ik, onze bank zit heerlijk maar ligt nog beter.
Voor woensdag staat Islands op Adventure gepland, Harry Potter heeft al zo lang op ons moeten wachten dat we hem nu maar uit zijn lijden gaan verlossen morgen.
Vandaag geen pretpark voor de verandering gaan we een beetje shoppen en rondkijken in de buurt van International Drive.
We beginnen met een bezoek aan de Nike Factory Outlet gelegen aan de 192, na onze verbazing te boven te zijn gekomen lopen we tussen de rekken door, aangezien Esra ook nieuwe schoenen moet hebben voor de gymles op school komen we een uur later naar buiten met vier dozen schoenen.
Op ons gemak rijden we naar de volgende winkel op onze agenda, ik en mijn zoon doen beide aan Handboogschieten en op het einde van International Drive zit een grote shoppingmall met een Bass Pro, dit is een Outdoor shop van ongekende afmetingen, ze verkopen daar alles wat ook maar iets met een outdoorsport te maken heeft, van vishengels tot speedboten, van paitbal geweren tot echte pistolen en jachtgeweren, Tenten en kleding en natuurlijk handboogartikelen waarvoor wij zijn gekomen, een beetje outdoor fanaat is daar als een kind in een snoepwinkel, zoveel te zien en zo weinig tijd, nou eigenlijk tijd genoeg maar 2 uur was wel genoeg volgens mijn dochter, we vervolgen onze weg in de mall en komen een indoor skatebaan tegen compleet met halfpipe precies zoals je altijd op televisie ziet, onder het genot van een ijsje hebben we zitten kijken naar de verrichtingen van de plaatselijke jeugd. Na kort overleg waren we het er over eens, als wij om zo`n skateboard gingen staan lagen we binnen 5 minuten ergens op een gipskamer van het dichtst bijzijnde ziekenhuis.
Onderweg terug naar huis zijn we wezen eten bij en Denny`s, nadat we onze T-bone steaks weggewerkt hebben en de frisdrank hebben opgedronken (na het eerste al niet te kleine glas automatisch een Re-Fill gebracht, frisdrank liep uit onze oren).
We vervolgen de weg richting de Villa en besluiten nog een rondje Mini Golf mee te pikken, daar dachten ze waarschijnlijk dat alle mensen die dit graag doen ook klimgeit bloed hebben, na de nodige klim en klauter oefeningen ronden we het rondje af met een tevreden gevoel maar zijn wel bekaf van het klimmen.
Afgaande op onderstaande foto`s doet Esra gelijk een open sollicitatie voor Amewrica`s Next Topmodel, de ijdeltuit.
Deze slideshow vereist JavaScript.
Op de bank gelegen hebben we deel 1 van Back to the Future zitten kijken, deel 2 en 3 volgen de komende 2 dagen. Film kijken American style dus met iedere 5 minuten reclame, bij thuiskomst zijn de reclame onderbrekingen in Nederland natuurlijk peanuts.
Half twaalf gaan de luiken dichtvallen en duiken we ons bed weer in, morgen willen we naar Animal Kingdom dus dan moeten we weer fit zijn.
Famvdveldeninflorida's Blog 